บทนำ
นางตื่นจากภวังค์และกำลังจะหันหลังทว่ากลิ่นหอมเลือนลางคุ้นเคยทำให้นางหยุดเดินกระทันหัน แม้จะมิเต็มใจไปแต่นางก็อยากเห็นหน้าชายผู้เป็นรักแรกกับกลิ่นหอมใจระทวยแม้คนผู้นั้นจะมิเคยพบนางแต่ทว่านางกลับหลงจนโงหัวมิขึ้น
ฤดูกาลของดอกอิงฮวาส่งกลิ่นหอมถึงจมูกโด่งรั้นได้รูปราวเทพธิดาผู้กล่อมบรรเลงเพลงบนสรวงสวรรค์นางผู้มิเคยได้ออกเรือนแม้จะใกล้ถึงวัยปักปิ่นกลับมิมีชายใดเลยหรือ? ที่หลงใหลในความงามของนาง ด้วยความงาม อ่อนช้อย ราวบุปผาที่เบ่งบาน นางรอคอยการออกเรือนกับชายผู้เป็นรักนิรันดร์!!
ทว่าความจริงนั้นชั่งโหดร้ายนางสาวเท้าด้วยท่วงท่าอันทรงเสน่ห์ไป ณ เรือนๆหนึ่งซึ่งเป็นที่คู่หมั้นของนางอยู่
ภาพตรงหน้าดุจดั่งฝันสลายเมื่อชายผู้เป็นที่รักได้พรอดรักโอบกอดหญิงงามด้วยอากัปกิริยาถึงเนื้อถึงตัวหากนางเป็นนางโลมคงเชื่อได้มิยากแต่เมื่อภาพเบื้องหน้าฉายชัดนางจึงได้ทราบถึงทรวงธาตุแท้ของสหาย ''ลู่จิน" สหายรักผู้ภักดีแม้นางจะอัปลักษณ์สักเพียงใดแต่นางหาได้สนใจไม่นางเดินมานั่งลงและกล่าวด้วยเสียงน่าฟังว่า''ข้าลู่จินได้โปรดเป็นสหายของข้าเถิดท่านหญิง" ความอ่อนน้อมถ่อมตนของนางข้านั้นประทับใจ
เมื่อสองเดือนผ่านไปนางและชายที่นางแอบรักซึ่งเป็นคู่หมั้นของนางก็ได้มาพร้อมกันที่จวนแม่ทัพเฉาและแล้วสิ่งที่นางมิอยากให้เกิดขึ้นก็พลันเกิดขึ้นเมื่อคู่หมั้นของนาง หวัง ลู่หยาง ได้ประกาศถอนหมั้นพร้อมของกำนัลที่มิเต็มใจให้ แม่ทัพเฉาและฮูหยินไม่ยินดียินร้ายมีเพียงสายตาเย็นชาและเกลียดชังมายังนาง
นางมิกล้าสู้หน้าบุคคลที่เป็นคู่หมั้นและสหายที่ลับหลังแอบสมสู่กันและไม่กี่อาทิตย์สหายและอดีตคู่หมั้นได้หมั้นหมายกันคาดว่าอีกหนึ่งเดือนนางและ อดีตคู่หมั้นของนางคงจะได้เข้าหอและเมื่อวันนั้นมาถึง...
คำว่า 'สหาย' แม้สักคำคงมิมี นางได้เข้าร่วมพิธีแต่งงานที่จัดขึ้นโดยรอยยิ้มเหยียด และความรู้สึกดูถูกเหยียดหยามเต็มประดาส่งทางสายตาและคำพูดของคนภายในงาน เมื่อ ลู่จิน และบุคคลที่นางอยากจะลืมเลือนโผล่หน้ามานางจึงเก็บอาการอย่างถึงที่สุดสายตาเย็นชาของผู้ที่เคยเป็นมิตรส่งมาภายใต้ผ้าคลุมสีแดงพบรอยยิ้มเหยียดที่เคยยิ้มอ่อนโยนมาให้นาง
เมื่อวันนี้ได้ประจักษ์แก่สายตาของข้าแล้วตัวของข้าอ่อนระทวย 'ชั่งโง่งมนัก' นั้นคือสิ่งที่ข้าคิดหากสวรรค์มีจริงข้าอยากให้ตนเองหายเจ็บโดยเร็ว แม้มันจะเป็นไปมิได้แต่นางนั้นภาวนาในใจหากสักวันหนึ่งนางทำได้นางอยากให้ครอบครัวมีความสุข และหากนางทำได้นางอยากให้ครอบครัวของนางรักนางเหมือนที่รักน้องสาวของนาง
นางกลับมาแต่ก็รู้สึกร่างกายหวิวๆ " พี่ใหญ่ข้าเตรียมสมุนไพรไว้ให้ท่านควรจะดื่มน่ะเจ้าค่ะ"หญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักกล่าวอย่างสุภาพรอยยิ้มประดับบนใบหน้า
"ขอบใจเจ้ามากหลิงเอ่อร์"นางดื่มน้ำสมุนไพรที่น้องสาวเตรียมไว้ให้แม้รสชาติจะแปลกๆแต่ก็ปฏิเสธมิได้เลยว่ารสชาติดีกว่าชาหรือสมุนไพรทั่วๆไป "นี่คงแพงมากสิน่ะ ใยให้พี่กินด้วยเล่า?" นางเอ่ยตามตรงเพราะนางมิใช่บุตรีแท้ๆของแม่ทัพ เฉา แต่บุตรีแท้ๆอย่าง เฉา หลิงเหมย กลับทำตัวดีอย่างที่มิเคยเป็นมาก่อน
"ขอบใจเจ้ามากนะหนิงเอ่อร์"นางดื่มแล้วกระปรี้กระเปร่านัก นางมองใบหน้าของหลิงเหมยด้วยความรักใคร่ฉันท์พี่น้อง แม้หลิงเหมยจะมิทราบว่านางนั้นมิใช่พี่สาวแท้ๆของนาง...
เมื่อนางมองไปที่ใบหน้าของหลิงเหมยอีกครากลับมีบางอย่างมิถูกต้อง!! มันควรจะเป็นใบหน้าของหญิงสาวที่นางคุ้นเคยแต่กลับกลายเป็นใบหน้าของปีศาจร้าย "กรี๊ดดด!!"ด้วยความที่นางตกใจนางจึงสะดุดล้มลงไปกองกับพื้นมุมปากมีเลือดซิบ!!
เสียงหัวเราะโหยหวนก้องในโสตประสาท "ฮ่า ๆ ๆๆๆๆ"ทั้งบ่าวรับใช้และหญิงสาวผู้เป็นน้องสาวต่างหัวเราะขบขันแต่สิ่งสุดท้ายนางมิรู้อันใด ทุกๆสิ่งที่น้องสาวของนางทำล้วนแต่เสแสร้งใช้ใบหน้าที่แสนบริสุทธิ์หลอกใช้นาง!! ทั้งสิ้น
ก่อนที่สติของนางจะเลือนหายไปเสียงของหญิงสาวนางหนึ่งดังขึ้นในความมืด
"ร่างนั้นฉันขอได้ไหม?"ศัพท์ที่นางมิคุ้นเคยกล่าวกับนางด้วยเสียงเต็มไปด้วยความรู้สึกอันหลากหลาย ตื่นเต้น ตกใจ เศร้าหมอง ชั่งน่าแปลกที่หญิงสาวตอบรับเสียงนั้น
"ได้เจ้าค่ะ!!"
กล่าวจบแสงบางอย่างพาดผ่านความทรงจำต่างๆของนางได้ก่อตัวเป็นวงกลมพวยพุ่งในร่างโปร่งใสตอนนี้นางรู้สึกเบาหวิวเสมือนกับล่องลอยบนฟากฟ้าเสียงของสตรีปริศนากล่าวกับนางอีกครั้งก่อนที่นางจะยิ้มรับ
"ขอฝากด้วยนะเจ้าค่ะ"
"หญิงสาวนามว่า เฉา มี่เหลี่ยน นางนั้นชั่งเป็นหญิงสาวที่น่าสงสารนักแต่นางก็ได้กระทำคุณงามความดีมามากมายทำให้ทำใจส่งนางไปภพภูติต่อไปมิลงจริงๆ"ชายชราในชุดสีขาวหนวดเคราสีขาวราวหิมะมองมาเบื้องล่างที่มีทั้งวิญญาณสาวจากต่างมิติและวิญญาณจากโลกที่เขานั้นเฝ้าดูแล
.
.
.
.
.
.
.
.
.
แนะนำตัวละคร
นงลักษณ์ ปัญญ์ตนารินทร์ ชื่อเล่น ลัก
เซ็กซี่ไฟเยอร์ สาวฮ็อตแห่งยุคศตวรรษที่ 21 นางแบบนูู้ดผู้มาพร้อมกับรูปร่างสูง ยาว ขาวจั๊วะ เสียชีวิตด้วยวัย 25 ปีด้วยโรคหัวใจวายเฉียบพลัน!!
เฉา มี่เหลียน/เหวิน กุ้ยฮวา
นางทั้งอ่อนแอ บอบบาง เป็นบุตรีของตระกูลแม่ทัพลือว่านางอัปลักษณ์ล่มแคว้นและเป็นขยะที่แม้แต่สวรรค์ยังรังเกียจทำให้คู่หมั้นที่นางหลงรักเพียงแรกพบต้องถอนหมั้นไปหมั้นกับหญิงอื่น!! แต่หารู้ไม่ว่า???
เหยา หนานเจวี๋ย
บุรุษปริศนา มีทั้งราชองครักษ์ บริวาร ไปทั่ว!! แต่ตัวตนแท้จริงนั้นยังคงเป็นปริศนา???
ความคิดเห็น